O kupywaniu kota w worku

Kota w worku z reguły się nie kupuje. Po co nam taki kot? Ale czasami wychodzi miła niespodzianka. Jak już pisałem tutaj kupiłem jakiś czas temu bambinopodobny walizkowy gramofon. No to postanowiłem zdobyć trochę dodatkowych płyt. Znalazłem ogłoszenie, w którym ktoś oferował zestaw kilkudziesięciu płyt winylowych, dużych i małych jak było napisane. Zadzwoniłem, urwałem trochę z ceny. Poprosiłem kuzyna żeby dokonał transakcji jak będzie w pobliżu jegomościa przejeżdżał. Nawet tytułów płyt dobrze nie znałem. Pomyślałem – niech bedzie niespodzianka. Wczoraj po 22:00 kuzyn zjawił się w wielkim worem pachnącym piwnicą zawierającym wspomniane artefakty. Facet wręczył mu to całe zawiniątko, powiedział, że to wszystko co chce sprzedać, pieniązdze wziął i nara. I niespodzianka. Po pobieżnym przejrzeniu zawartości i ponownej już dokładniejszej porannej weryfikacji okazało się, że wór obfitości zawierał 8 płyt dużych, kilkadziesiąt singli, tyleż samo pocztówek dźwiękowych i rarytasik w postaci płyty szelakowej na 78 obrotów. Tak że możecie się spodziewać paru nagrań z odsłuchów.